‘En niemand speelde synthesizer.’ Deze opmerking stond triomfantelijk op de eerste reeks Queen -albums uit de jaren zeventig. De band was er trots op dat ze de meest wonderlijke klanken konden toveren uit Brian Mays overgedubde gitaar, zonder elektronica te gebruiken. Het vervolg is bekend. Vanaf The Game (1980) omarmde het Britse kwartet opeens de synthesizer en de drumcomputer, waardoor Queen aansluiting vond bij de heersende mode. Meer dan twintig jaar naar dato klinkt het gros van de platen hierdoor wel behoorlijk gedateerd. Tijd voor revisionisme! Op de heruitgave van Barcelona, het tweede soloalbum van zanger Freddie Mercury uit 1988, is voor het eerst sinds tijden weer de zin ‘..and nobody played synthesizer’ te lezen. Het Praagse Filmharmonic Orchestra heeft namelijk Freddie’s synths uit de jaren tachtig vervangen. De plaat waarop de flamboyante zanger duetten zingt met de Spaanse operazangers Montserrat Caballé klinkt er een stuk frisser door. Aan de liedjes die met wisselend succes het midden zoeken tussen opera en rock, verandert het verder niet veel. De samenwerking tussen Mercury en Caballé was uitzonderlijk en is het nog steeds. Dit knappe staaltje geschiedvervalsing doet daar niets aan af, maar voegt ook niet bijster veel toe. (JE)