De meeste mensen zullen verwachten dat een Fins-Ethiopische zangeres garant staat voor aparte muziek. Mirel Wagner is van Afrikaanse origine en groeide op in Espoo, Finland; zondermeer een bijzondere combinatie. Wagner beschikt over een aantal prachtige liedjes, maar toch maakt ze niet echt uitzonderlijke muziek. Sterker nog, het is juist de alledaagsheid van haar liedjes die de aandacht trekt. Wagner trekt enkel met haar stem en gitaar door het muzieklandschap. Beide bespeeld ze niet met veel virtuositeit en ook kleeft er weinig Afrikaans of Scandinavisch aan haar. Haar debuut kent geen opsmuk, maar wel een reeks schitterende nummers. Zeker het begin van de cd, met No Death en No Hands als de uitschieters, kan zich meten met de beste eigentijdse folk. Daarna treedt het verval binnen. Zo verfrissend en interessant als de cd begint, zo langdradig en overbodig is de tweede helft. Op haar beste momenten klinkt ze als een toegankelijke Joanna Newsom, maar die ogenblikken zijn helaas spaarzaam. Volgende keer mag het een onsje excentrieker. (JE)