In 1585 gaf Keizer Rudolf II opdracht aan zijn lijfarts Hieronymos Makropoulos voor het brouwen van een drankje, waarmee het leven van de keizer met zo’n drie eeuwen moest worden verlengd. De keizer wil het middel echter niet als eerste uitproberen, waarop de dochter van de arts als proefkonijn dient. Ze verliest acuut het bewustzijn, waarna haar vader in de cel belandt. Elina ontwaakt echter al weer snel uit haar coma, om er vervolgens met het kostbare recept vandoor te gaan. Door de eeuwen heen weet ze haar fortuin te vergaren als een razend populaire operazangeres. Haar onsterfelijkheid heeft echter een prijs. Steeds is ze genoodzaakt een nieuwe identiteit aan te nemen. Bovendien is ze koud en onverschillig geworden, wat haar schoonheid overigens alleen maar mysterieuzer maakt. Goed, dit is dus nìet het verhaal van deze in 1922 gesitueerde opera van Janácek. De opera laat echter wel zien hoe de operazangeres, inmiddels Emilia Marty geheten, aan haar einde komt. Alleen al deze overweldigende slotscène maakt het bekijken van de komische thriller de moeite waard. Emilia doet hier afstand van haar onsterfelijkheid, zodat ze haar menselijke warmte herovert. Juist op dat moment wint ook de muziek enorm aan pathos en lijn, terwijl al het voorafgaande veel losser van stijl was (wat overigens typerend is voor de late Janácek). En zo neemt de inmiddels 337 jarige heldin in stijl afscheid van het leven, terwijl ze in het Grieks een Onze Vader prevelt. (HJ)