Vrouwelijke componisten zijn ondanks de derde feministische golf nog steeds een schaars goed. Desondanks mag de Finse componiste Kija Saariaho zich al bijna twee decennia verheugen in toegewijde aandacht. Het label Ondine bracht ter ere van haar zestigste verjaardag een album uit met vijf recent gecomponeerde trio’s (1998-2009) voor verschillende bezettingen. Stuk voor stuk composities die nauwe banden hebben met eerder werk. Het dromerige Mirage (2007), gebaseerd op tekstflarden van een vrouwelijke sjamaan uit Mexico, kennen we al als orkestwerk vol geparfumeerde klankkleurnuances. Hier klinkt het in een versie voor sopraan, cello en piano. Een letterlijk ander verhaal is Je Sens Un Deuxième Coeur (2003) voor altviool, cello en piano. Dit donkergetinte broertje van het klassieke pianotrio ontstond in de luwte van Adriana Mater, een opera over seksueel geweld en teder moederschap. In het trio, waarvan de titel een citaat uit deze opera is, zoekt Saariaho de grenzen op van de grootst mogelijke muzikale energie. Overweldigende muziek vol obsessieve ritmes en daarmee ongetwijfeld een van haar felste werken. Muziek ook die in veilige handen is bij een zevental bezielde musici met wie Saariaho inmiddels al vele jaren intensief samenwerkt. (JWvR)