Na drie albums gevuld met softpop en gemaakt onder toezicht van haar ontdekker Mike Batt, hield Katie Melua het voor gezien. Haar vierde studioalbum The House (2010) werd geproduceerd door William Orbit (Madonna, Blur) en geschreven door Guy Chambers (jarenlang de man achter Robbie Williams). Samen maakten ze een theatraal album met afwisselende elementen die deden denken aan zowel oude musicals als discostampers. Een paar maanden voordat dit album uitkwam trad de zangeres op met het Stuttgart Philharmonisch Orkest tijdens een jazzfestival in dezelfde stad. De grote omwenteling moest dus nog komen en het is daarom interessant of er al tekenen aan de wand waren dat Melua afscheid zou nemen van haar bekende stijl. De lyrische en verhalende liedjes van haar eerste drie cd’s zijn een kolfje naar de hand van een orkest, daar deze muziek ook in de studio hevig georkestreerd is. Het Stuttgart Philharmonisch is echter meer ganering dan smaakmaker, zodat de vaste band van de Engelse het echte middelpunt is van deze show. De twintig liedjes staan garant voor een aangename anderhalf uur, maar zonder spetterend muzikaal vuurwerk wekken ze ook een gezapige indruk. Het is goed te begrijpen dat Melua hierna een andere koers is gaan varen. (JE)