Als dochter van de musici Martin Carthy en Norma Waterson raakte ook Eliza Carthy helemaal thuis in het Britse folkrepertoire en trad ze al op vanaf haar dertiende levensjaar. In de loop van haar inmiddels decennialange carrière ontwikkelde ze als singer/songwriter (en violiste) steeds meer haar eigen stijl: als verhalenverteller past ze in de folktraditie, maar in haar muzikale stijl heeft ze een voorliefde voor eclecticisme, het vermengen van uiteenlopende genres. In het album Neptune hoor je dan ook een verrassend afwisselend amalgaam van folk, rock, Balkan blues, soulfolk, burleske cabaret en calypso. Eigenzinnig is ook de cd-hoes: in Carthy’s grote pruik kleven schelpen, een inktvis en een zeeschip. In haar creatieve songteksten kijkt ze met een apart soort donkere humor naar haar leven. Een moeilijke periode in Carthy’s privéleven hebben een weerslag gehad op haar stem: deze klinkt voller en dieper met een ruw randje. Carthy en haar ‘naar vis ruikende’ begeleiders (toetsen, drums, cello, contrabas) aangevuld door de blazerssectie Orkestra del Sol Horns maken van Neptune een avontuurlijke reis naar een kleurrijke wereld. (SvdP)