The Nightly Disease is de opvolger van Madrugada's debuut Industrial Silence uit 1999, die de band het predikaat zeer veelbelovend opleverde en een plekje op Pinkpop 2000. The Nightly Disease is zwaarmoediger en donkerder van toon dan het debuut. Namen die je bij beluistering te binnen schieten zijn Tindersticks, Nick Cave en Morphine, bands die zich begeven aan wat je zou kunnen noemen de 'zelfkant van de popmuziek'. Het album heeft een bedrukte maar mooie sfeer. Het roept beelden op van doorrookte nachtelijke bespiegelingen over het aards bestaan, dat te paar gaat met zoete melancholie en de nodige bodempjes whisky. Grappig is dat de cd nogal Amerikaans klinkt, terwijl de vier mannen van Madrugada rasechte Noren zijn. Debet daaraan zijn wellicht de prachtige Calexico-achtige slide gitaar, het vet Amerikaanse accent van zanger Silvert Hfyem en de produktie van John Agnello, die eerder werkte met Bob Dylan, Patti Smith en Dinosaur Jr. (BP)