Het debuutalbum van de jonge Nieuw-Zeelandse drummer Myele Manzanza begint met ingesproken berichten van zijn buren die last hebben van zijn drummen. Veel kan Manzanza echter de afgelopen jaren niet thuis zijn geweest want hij toerde uitgebreid met Electric Wire Hustle en zijn eerste soloplaat kwam tot stand tussen Engeland, Amerika en Nieuw-Zeeland. Na deze openingsberichten, die stemmig worden begeleid door een dansende drumsolo, neemt One conventionelere vormen aan. Springerige acid jazz en jazzdance worden gecreëerd met laptop en live-instrumenten. Manzana's soepele spel waarin flink veel afro-invloeden doorklinken, maken het nog bijzonder, maar de aandacht wordt helaas vooral getrokken door de nietszeggende over de top soulzang van diverse zangers en zangeressen. Manzanza is onbetwist een groot talent en One een ambitieus debuut, jammer dat deze uiteindelijk wordt ontsierd door iets te veel genreclichés. (MR)