Na meer dan twintig jaar muziek maken wordt Ron Sexsmith nog steeds vooral bejubeld door de pers en zijn collega’s. Bij het grote publiek is hij volstrekt onbekend. Waarom dat toch elke weer opgerakeld dient te worden, zegt iets over het onbetwiste meesterschap van de Canadese songwriter, maar ook iets over zijn te hoge ambities. Zijn drang naar succes ging zelfs zo ver dat hij zich in 2010 liet strikken voor een documentaire die geheel gewijd was aan de (mislukte) zoektocht naar een hit. Op Forever Endeavor lijkt de zanger dan toch eindelijk rust te hebben gevonden. De twaalf nummers zijn geproduceerd door Mitchell Froom , een oude bekende waarmee hij in het begin van zijn loopbaan veelvuldig samenwerkte. Froom kleedt de prachtige luisterliedjes aan met strijkers en houtblazers. Het maakt de ontboezemingen van Sexsmith over de angst voor de dood des te indringender. Hij steekt op Forever Endeavor als vanouds Jimmy Webb , McCartney en Neil Young naar de kroon. Wederom een onberispelijke plaat, waar Sexsmith trots op mag zijn. Hit of geen hit. (JE)