Volgens The Washington Post behoort Jeff Lynne tot de top vijf van beste producers aller tijden. De Brit stond al tijdens zijn succesvolle periode met The Electric Light Orchestra (1970-1986) bekend als een ambitieuze geluidtovenaar en kon hierna als producer overal aan de slag. Zijn meest indrukwekkende klussen deed hij voor George Harrison. Lynne drukte een groot stempel op zijn (postume) solowerk, de albums van zijn supergroep The Traveling Wilburys en de laatste Beatles-singles Free As A Bird en Real Love. Als uitvoerend muzikant laat Lynne echter zelden van zich horen. Zijn tweede soloalbum Long Wave volgt 22 jaar na zijn eerste en is slechts een verzameling covers. Net zoals vriend Paul McCartney op Kisses On The Bottom (2011) brengt hij een ode aan de liedjes die hij vroeger als kind hoorde. Waar die plaat een vrij standaard indruk maakte, klinkt Lynne op de nummers van onder anderen Charles Aznavour, Charlie Chaplin en Chuck Berry bijzonder bevlogen. Vooral zijn prachtige zang met veel overdubs klinkt als een klok. Ook neemt Lynne vrijwel alle instrumenten voor zijn rekening. Long Wave is zo een interessant werkstuk vol vernuft, zoals het een legendarische producer betaamt. (JE)