Animal Collective was de alternatieve sensatie van 2009. Het album Merriweather Post Pavilion werd jubelend ontvangen door recensenten en wist ook commercieel te imponeren. Drie jaar later wordt er reikhalzend uitgezien naar het negende album genaamd Centipede HZ. Niet eerder namen Avey Tare, Panda Bear , Deakin en Geologist zo veel tijd om een album op te nemen en dit draagt tevens bij aan de torenhoge verwachtingen omtrent Centipede HZ. Eigenlijk kan het dan alleen maar tegenvallen, tenzij de groep nog een paar verrassingen in petto heeft. Die zijn niet direct te ontdekken, al is het opvallend dat de muziek een stuk directer klinkt. Vooral de zang is beter te verstaan en veel duidelijker te volgen. Het kwartet kwam dit keer een lange periode samen, in plaats van te musiceren via e-mail, en heeft ook meer gebruik gemaakt van live-instrumentatie. De absurdistische pop is zo een klein beetje toegankelijker. Al blijft het opletten. Drie keer met je ogen knipperen en Animal Collective heeft alweer een afslag genomen en ben je de draad van het nummer kwijt. In die zin blijft elke plaat weer een opgave en een verrassende luisterervaring. Animal Collective kan weer een tijdje vooruit. (JE)