Het lijkt erop dat Freek de Jonge een nieuw beroep heeft gekozen: muzikant. Het past hem misschien beter dan zijn oude stiel van cabaretier, wat hij volgens sommigen toch al niet meer was wegens een tanend gevoel voor humor. Maakte hij op zijn vorige studioplaat Van A Naar Z (2010) – de eerste sinds hij in een vorig leven met Bram Vermeulen samenwerkte – nog gebruik van externe componisten, op Zonde zijn de melodieën van De Jonge zelf. En dat zijn uitstekende melodieën. Ze passen goed bij de teksten van de theaternestor. De liedjes zijn weemoedig van aard, poëtisch en getuigen van vakmanschap. De Jonge kreeg op deze cd veel hulp en niet van de minsten: zo speelde Van Dyke Parks op een aantal nummers piano, iets waar Freek de Jonge, terecht, apetrots op is. Eric Vloeimans, Anne Soldaat, Tim Knol, Bertolf, het is zomaar een greep uit de bekende muzikanten die meespeelden op dit album. Zij zorgen voor een mooi rijk, gelaagd geluid zonder dat het bombastisch wordt. Het klinkt of Freek de Jonge al zijn vrienden thuis heeft uitgenodigd om eens lekker muziek te komen maken. En zo is het ook precies gegaan. Chapeau. (HF)