Kort na de release van een album (ironisch genoeg Don't Stop geheten), hield het Nederlandse Daryll-Ann het in mei 2004 ineens voor gezien. In de vijftien jaar van hun bestaan had de groep, met hun alternatieve close harmony sixtiespop een gedegen reputatie weten op te bouwen in het clubcircuit. Zowel gitarist Anne Soldaat als zanger en gitarist Jelle Paulusma gingen hierna op solopad. Op zijn eerste album Here We Are (2006) leek Paulusma het pad te kiezen van de eenzame singer/songwriter met een verzameling kale en licht experimentele liedjes. Op dit derde album klinkt Paulusma alweer als een echte band die herinneringen oproept aan Darryll-Ann. Licht psychedelische west-coast pop waarin rinkelende elektrische gitaren en melancholische samenzang domineren. Voor dat laatste deed hij zelfs weer een beroep op zijn broer en oude bandmaat Coen. Mooi verzorgd en vakkundig gespeelde en prettig klinkende muziek, maar niets nieuws onder de zon. (MR)