Het is een bekend verschijnsel. Muziek die tot een paar jaar geleden geen deuk in een pakje boter kon slaan, wordt opeens een hype. Via het machtige internet steken recensenten, concertzalen en uiteraard ook fans elkaar aan. The War On Drugs is een echt zo’n modegril. Wat krijg je als je alternatieve rock koppelt aan de droommuziek van Animal Collective en dit alles zo groots op de band zet als Arcade Fire ? Het geluid van indierock anno 2011. Eerder dat jaar werd de Dinosaur Jr. -adept Kurt Vile al met veel tromgeroffel ontvangen door de muziekpers. Zijn oude band The War On Drugs volgt hem nu op de voet. De blogosphere – van het Amerikaanse Pitchfork via het Engelse The Guardian naar het Nederlandse 3voor12 – is uiterst genereus met het beoordelen van deze Amerikanen. Niet omdat de groep zo verfrissend klinkt. Meer dan een eigentijdse kopie van het werk van Bruce Springsteen en Bob Dylan is Slave Ambient eigenlijk niet. Maar juist de combinatie van ouderwetse liedjesschrijverij met moderne stijlelementen maakt van The War On Drugs een indrukwekkend fenomeen. Een bevlieging van de muziekpers, maar niettemin interessant. (JE)