Wat de Philadelphia Orchestra was voor Rachmaninov, is de Los Angeles Philharmonic voor Witold Lutoslawski (1913-1994). Zo hebben dit orkest en voormalig chefdirigent Esa-Pekka Salonen een decennialange band met de muziek van Witold Lutoslawski opgebouwd. In 1986 won de toen 28-jarige Salonen een Grammy én Gramophone Award voor zijn inmiddels illustere opname van Lutoslawski’s Derde Symfonie. Het was dan ook niet toevallig dat Lutoslawski dezelfde uitvoerenden uitkoos om zijn Vierde Symfonie (1993) ten doop te houden. Twintig jaar later memoreren de Los Angeles Philharmonic en Salonen Lutoslawski’s honderdste geboortedag met dit album gewijd aan diens vier symfonieën. Vier hoekstenen uit het naoorlogse symfonische repertoire, waarin Lutoslawski de symfonie als het ware opnieuw uitvindt. Natuurlijk ontbreekt de gelauwerde interpretatie van de Derde Symfonie niet. Salonen completeert het geheel met een gloednieuwe opname van de neoklassiek getinte Eerste Symfonie. De hieraan voorafgaande Fanfare For Los Angeles Philharmonic, componeerde Lutoslawski in 1993 voor het 75-jarige jubileum van het orkest. Voor de beginnende klassieke-muziekliefhebber zijn Lutoslawski’s symfonieën wellicht nog een brug te ver. Wie toch de sprong wil wagen kan het beste met de Eerste Symfonie beginnen, gevolgd door de nummers vier, drie en twee. (JWvR)