De prijs voor origineelste bandnaam zit er voor Rock Candy Funk Party niet in. Qua repertoire zijn ze ook niet echt vernieuwend bezig. Wel veranderend, want RCFP grijpt terug op de funk en fusion van de jaren zeventig en tachtig, maar doet dit op een krachtige manier die nog niet eerder is waargenomen. Pure krachtpatserij met een hoofdrol voor de overstuurde gitaar. De eerste aanzet tot RCFP werd gegeven door drummer Tal Bergman en gitarist Ron DeJesus met hun instrumentale album Groove Vol. 1. Ze nodigden andere muzikanten uit om met hen te jammen en bassist Michael Merritt en toetsenist Renato Neto bleven hangen. Toen hij tijd had trad ook gitarist Joe Bonamassa toe tot de band. Deze muzikanten die heel wat studiotijd met de grootste artiesten ter wereld hebben doorgebracht, sloten zichzelf tien dagen op in Bergmans studio en sloegen aan het jammen. Daarbij werden zij ernstig geïnspireerd door We Want Miles van Miles Davis. Niet alleen het artwork van de hoes doet aan dit legendarische live album denken, maar het fungeerde ook als stramien voor de totstandkoming van We Want O Groove. Wat dat betreft recreëert RCFP de jazzfunk op de meest stevige manier die momenteel voorhanden is. Als er één jazzfunk album is dat je dit jaar wilt beluisteren, zorg dan dat het We Want O Groove Is. (AD)