Het ging eind 1967 niet bepaald goed met de jonge Britse groep Pink Floyd. Na de successen van het debuutalbum The Piper At The Gates Of Dawn en de singles Arnold Layne en See Emily Play, was frontman Syd Barrett mentaal niet meer in staat om te functioneren als bandlid en songwriter. Hij werd eerst nog half vervangen door zijn jeugdvriend David Gilmour maar verdween uiteindelijk volledig uit zicht. Het management zag geen brood in een Barrett-loos Pink Floyd en liet de groep vallen terwijl de platenmaatschappij toetsenist Richard Wright naar voren schoof als nieuwe frontman. Dat het kwartet op zijn best vooral zou gaan functioneren als een collectief zonder nadrukkelijke frontman, toont zich al voorzichtig op het tweede album dat verscheen in 1968 en waarop Barrett nog meewerkt aan drie songs. Tussen een aantal speelse psychedelische liedjes (in de geest van Barrett) vallen vooral de twee uitgesponnen spacerocknummers Set The Controls For The Heart Of The Sun en het titelnummer op. Hierin zijn de contouren al hoorbaar van het machtige groepsgeluid waarmee Pink Floyd in de jaren zeventig groot werd. De plaat besluit met Jugband Blues, de zwanenzang van Barrett. Zijn pijnlijke zelfobservatie wordt treffend omlijst met een droevige fanfare. Na twee expressionistische soloplaten zou hij zich definitief terugtrekken bij zijn familie in Cambridge, waar hij stierf in 2006. (MR)