De in Pakistan geboren Nusrat Fateh Ali Khan (1948-1997) werd in 1985 ontdekt door het Westerse publiek tijdens een optreden op het Womad-festival. Khan en zijn band bliezen het publiek van de sokken met hun eeuwenoude qawwali-muziek. De muziek zat Khan in de genen, want die werd in zijn familie al meer dan zeshonderd jaar van vader op zoon doorgegeven. In qawwali wordt één zin telkenmale herhaald, met het doel zowel de performer als de luisteraar in extase te brengen. Muziek dus als mystieke ervaring, een ervaring die ook overeind blijft op de twee albums die Khan in 1992 uitbracht op Peter Gabriels label Real World. Deze heruitgave verzamelt beide albums, één met religieuze liederen en één met liefdesliederen. Het verschil is niet groot, aangezien voor soefi’s als Khan ‘de Geliefde’ een veel gebruikte metafoor is voor God. Khan woog bij leven meer dan tweehonderd kilo, maar met de souplesse van een antilope klautert hij met zijn elastische stem over de toonladders. Ondanks de spaarzame begeleiding (twee harmoniums, een tabla en handgeklap) is het moeilijk stil te blijven zitten op deze muziek. Nusrat Fateh Al Khan beroerde zowel het lichaam als de ziel van zijn luisteraars. (PdK)