Op zijn album Manofon (2009) bewerkte de Britse zanger David Sylvian een aantal soundscapes, ingespeeld door gerenomeerde improvisatoren als saxofonist Evan Parker en pianist John Tilbury. De enige herkenbare structuur aan deze, op klank en textuur gebaseerde stukken werd aangebracht door de zang van Sylvian zelf. Een aantal nummers van Manofon keren terug op opvolger Died In The Wool, met als belangrijke toevoeging strijkers die werden gearrangeerd door Japanner Dai Fujikura. Hoewel de sfeer overwegend verstild blijft (als op Manofon) wordt de zang van Sylvian nu veel meer ondersteund en geaccentueerd. Hierdoor gaat Sylvian soms iets te gezwollen klinken in teksten die ook altijd beladen aandoen. Hij klinkt zelfs soms ineens weer als de voormalige zanger van de theatrale popgroep Japan, waar hij jarenlang deel van uitmaakte. En met de uiterst kunstzinnige aanpak van zijn muziek lijkt dat het laatste te zijn waar Sylvian op uit is. (MR)