Eenhoorn houdt van hert. Letterlijk vertaald is dat de titel van de nieuwste plaat van Alamo Race Track. Een aparte zinsnede die zo uit een kinderboek of een sprookje lijkt te zijn opgetekend. Het Amsterdamse trio (met een keur aan gastmuzikanten) heeft er goed aan gedaan om hun derde langspeler zo te noemen, want het zet perfect de toon voor hun nieuwe muziek. De indierock van de vorige twee albums is zeker nog aanwezig, al is deze nu omlijst met folkinstrumenten. Ook dit is een gelukkige keuze. Het openingsnummer Apples rolt een deken van optimisime uit over de luisteraar. ‘We’ve got hope for the future’, zingt Ralph Mulder onder begeleiding van opbeurende akoestische geluiden. Die hoop wordt in de loop van het album volledig ingelost. Er straalt liefde uit van de lichtelijk naïeve manier van zingen van Mulder, zoals dat ook het geval is bij Daniel Johnston en Jason Lytle (Grandaddy). Hier en daar duikt ook het geluid van Jelle Paulusma en zijn oude band Daryll-Ann op, vooral in de melodieën. Ironisch genoeg is de enige bijdrage van Paulusma de bandfoto op de binnenhoes. Een van de beste cd’s van het Excelsior-label van de laatste tijd. (JE)