In 1966 waren pianist en componist Misha Mengelberg en zijn trouwe drummer Han Bennink nog maar een jaar verwijderd van de oprichting van het baldadige avant-garde gezelschap ICP. Des te opvallender is het dat zij op dit, live in het Concertgebouw opgenomen album nog stevig in traditionele Amerikaanse jazz gewortelde muziek spelen. Vroege invloeden van Mengelberg waren Duke Ellington en Thelonious Monk en vooral de invloed van die laatste pianist is te horen in zijn hortend en stotend gespeelde atonale akkoorden. Dit contrasteert mooi met het vloeiende saxofoonspel van Piet Noordijk. Deze Rotterdammer moest weinig hebben van avant-garde of freejazz en plaatste zijn spel eerder in bop-tradities van Charlie Parker en Cannonball Adderley. Juist die frictie tussen modernist Mengelberg en traditionalist Noordijk maakt Journey tot een bijzondere weerslag van een concert dat op donderdag 7 april plaatsvond voor een goed gevuld Concertgebouw. Met als extra gast de Amerikaanse trompettist Ted Curson vliegt het kwartet alle kanten op maar het blijft swingen en het blijft jazz. (MR)