Binnen het ruime aanbod van Sjostakovitsj-releases weet de huidige chef van het Concertgebouworkest, Mariss Jansons, zich uitstekend te onderscheiden. Zijn eerdere live-sacd van Sjostakovitsj' Zevende (opname 2006) op RCO is lovend door de pers ontvangen. Ook in de hier besproken uitvoering van de Tiende Symfonie (opname 2009) is de spanning en scherpte van een live-uitvoering schitterend behouden gebleven. Hoe kon het ook anders. Begin jaren zeventig was Jansons immers werkzaam als assistent van één van de grootste Sjostakovitsj dirigenten ooit: Evgeni Mravinski. Het was deze gedreven perfectionist die meerdere van Sjostakovitsj' Symfonieën in première heeft gebracht, waaronder de Tiende Symfonie (Leningrad, 1953). Bovendien is Jansons een leerling van de grote Herbert von Karajan, wiens DGG-opname van Sjostakovitsj' Tiende Symfonie als een klassieker geldt. De Tiende was de eerste symfonie die Sjostakovitsj componeerde na de dood van Stalin. Van het grimmige scherzo (deel 2: Allegro) wordt vaak beweerd dat het een portret van de gehate dictator is. In het derde deel, Allegretto, zou Sjostakovitsj zijn warme gevoelens voor een leerlinge, Elmira Nazarova, hebben geuit. Hier vinden we namelijk hun beide namen uitgespeld: E-L(a)-Mi-R(e)-A voor Elmira en D-S-C-H (d-es-c-b) voor de componist. (HJ)