Kenny Wayne Shepherd brak in de jaren negentig door als de nieuwe Stevie Ray Vaughan. Zijn gitaarspel had een hoop overeenkomsten met dat van de toen net overleden blueslegende. Sommigen dachten zelfs dat ze luisterden naar niet eerder uitgebracht materiaal van Stevie Ray. Zijn eerste platen werden uitermate goed ontvangen en hij ontving zelfs een aantal nominaties voor Grammy Awards. Anno 2011 is het spannende eraf en KWS (zoals op Kenny’s gitaarband prijkt; waar kennen we dat toch van?) loopt achter. Hij staat bekend om zijn gitaarspel, maar dat is niet gegroeid. Dynamiek lijkt een woord te zijn dat niet bestaat en de songs hadden prima kunnen gedijen op een middelmatige countrypopplaat van twee decennia geleden. Maar goed, om zeventien van die songs op één cd te krijgen moet je ook over bepaalde talenten beschikken. Positief is wel dat Kenny het idee om ook de lead vocals voor zijn rekening te nemen heeft laten varen en weer samenwerkt met brulaap Noah Hunt. (SI)