Zonder gêne toont de vijftiger Alex Roeka zijn gegroefde gelaat, zoals hij ook zonder terughoudendheid of schaamte schrijft over de donkere kant van het leven met drank, vrouwen en een eeuwig gevoel van melancholie en eenzaamheid. Gegroefd is de titel van Roeka’s tweede studioalbum, uitgebracht op het Excelsior-label met wederom producer Frans Hagenaars. Het cd-boekje toont prachtige donkergetinte zwart-witfoto’s van Jens van der Velde en stemmig artwork van Edd Simons. De blues is de muziektaal waarin Roeka’s autobiografische teksten het mooist gevat worden, gezongen door de hese rauwe stem van Roeka en uitstekend begeleid door zijn (nieuwe) bandleden Matthijs van Duivenbode (toetsen), Diets Dijkstra (bas), Jeroen Kleijn (drums) en Maarten Kooijman (gitaren). Bijzonder is hoe in Roeka’s teksten de tegenstellingen elkaar nodig schijnen te hebben: leven en dood, gescheidenheid en verbondenheid, ze bestaan niet zonder elkaar. En juist de donkere kant van het leven schenkt een onverzadigbare passie en levenslust (De Modder Van Mijn Graf). Roeka zingt over het eindeloos in kranten vermelde ‘wilde apenfeest’ van leven en lijden, over zijn eenzame en jagende hart en over gehaaide bankbandieten (Het Paradijs van het Kwaad). (SvdP)