Beth Hart was altijd al een zangeres die je tot op het diepst van je ziel kon raken. Helaas speelde zij altijd met tweederangsbands die een hoop afdeden aan haar geloofwaardigheid. Nu is er dan de samenwerking met Joe Bonamassa. En wow… We beginnen met Sinner’s Prayer, gevolgd door Tom Waits’ Chocolate Jesus. Niet het minste begin en ook niet het makkelijkste. Zowel Beth Hart als Bonamassa hebben een reputatie van hard en overvloedig spelen. Daarom is de verrassing hoe ingetogen en ongelooflijk goed het allemaal gespeeld wordt des te groter. Zelfs als het even hard gaat zoals in het vierde nummer For My Friends valt alles op z’n plaats. Als we dan eenmaal aankomen bij hun versie van Etta James’ I’d Rather Go Blind is het tijd om even pauze te nemen om niet flauw te vallen door een tekort aan zuurstof in de hersenen omdat al het bloed inmiddels weggetrokken is naar andere lichaamsdelen wegens de genialiteit van deze plaat. We kunnen nog lang doorgaan over hoe briljant dit is, maar die tijd kan beter besteed worden aan het beluisteren van deze parel. (SI)