Er bestaat geen verhaal over de Britse multi-instrumentalist, zanger en songwriter Paul Carrack zonder dat er begonnen wordt over zijn indrukwekkende staat van dienst in de Britse popmuziek. Vanaf de jaren zeventig speelde hij, via eigen bands als Warm Dust en Ace, belangrijke rollen in onder andere Roxy Music, Squeeze en Mike The Mecanics. Hij werkte daarnaast als sessiemuzikant mee aan platen van The Smiths, The Pretenders en Roger Waters. Pas na deze lijst volgt meestal het feit dat hij vanaf 1980 ook soloplaten maakt. Albums vol blue eyed soul met een hoog feelgood-gehalte, tegen het randje van kitsch maar nooit onoprecht klinkend. Voor dat laatste is Carrack teveel een muzikant in hart en nieren, met bronzen stem en die negentig procent van de instrumentatie voor eigen rekening neemt. Zijn zoon Jack is inmiddels zijn drummer. Good Feeling doet precies wat de titel belooft en is zowel geschikte achtergrondmuziek in een beter restaurant als muziek voor tijdens een eerste date. Het verdwijnt niet maar dringt zich vooral ook nergens op. (MR)