Met hun titelloze debuut schoot The xx als een komeet omhoog. Veel critici hadden naast een juichende recensie ook een plek in hun jaarlijstje voor de groep over. Bovendien werd het Londense trio onderscheiden met de prestigieuze Mercury Prize, de belangrijkste award binnen de Britse popmuziek. Twee jaar na dat veelgeprezen debuut volgt nu het tweede album. The xx kiest er voor om de lijn van het debuutalbum te blijven volgen. Met minimale middelen schept het drietal een onderkoelde sfeer. De groep schuwt bewust het grote gebaar. Zowel de beats als de arrangementen en zang worden bewust klein gehouden. Soms is er een subtiele verrassing (zoals de steeldrums in Reunion, één van de beste nummers) maar het trio bewaakt nauwlettend de gedragen sfeer. Het wonderlijke resultaat is, dat de groep daarmee zowel intiem als kil weet te klinken. (PdK)