Een herhalingsoefening, zo werd en wordt het album A Day At The Races gezien. Na A Night At The Opera (1975) bracht Queen een jaar later opnieuw een album uit dat vernoemd was naar een film van The Marx Brothers. Naast de titel deed ook het artwork van A Day At The Races sterk denken aan de vorige plaat van de groep. Deze uiterlijke kenmerken pasten perfect bij de muziek, want ook muzikaal was Queen zichzelf behoorlijk aan het herhalen. Net als de vorige albums bevat A Day At The Races rock gecombineerd met elementen uit vaudeville en opera en mochten Brian May en Roger Taylor beiden een eigen nummer zingen (vaak de zwakste momenten van hun platen). Toch zou A Day At The Races met hetzelfde gemak waarmee het wordt afgedaan als een nodeloze herhaling, een vervolmaking van een ontwikkeling kunnen worden genoemd. Queen had al veel nummers met hardrockriffs gemaakt, maar nooit zo aanstekelijk als op Tie Your Mother Down. Het merendeel van de plaat laat hetzelfde vakmanschap horen. De scherpe kantjes zijn eraf, origineel is het allemaal niet, maar A Day At The Races bulkt van de fantastische pop. (JE)