Wie vijftien jaar geleden tegen Felix Buxton en Simon Ratcliffe gezegd zou hebben dat zij als Basement Jaxx ooit zouden optreden met een Nederlands licht klassiek orkest zou op z’n minst voor gek versleten worden. Het Zuid-Londense duo was net begonnen met het veroveren van de dancemarkt met hun melange van vette beats, ingrediënten uit de wereldmuziek en r&b-invloeden. Helaas was de laatste jaren de rek een beetje uit het concept en werden er weinig hits meer gescoord. Tijd voor iets nieuws. Buxton sloeg aan het arrangeren met dirigent Jules Buckley van het Heritage Orchestra en benaderde het Metropole Orkest voor de uitvoering. Met zulk soort projecten ligt de kitschfactor vaak als grote valkuil te wachten tot het prooi er onverbiddelijk in lazert. In dit geval komt deze val niet eens in zicht, want het resultaat is fenomenaal. De sfeer wordt zorgvuldig opgebouwd met semiklassieke en cinematografische sferen die niet alleen aan Henry Mancini en Ennio Morricone doen denken, maar ook een klein beetje aan André Rieu . Langzaam sluipen de beats erin om feestelijk te eindigen met de salsajazz van Samba Magic. Met deze ontmoeting wordt zowel de veelzijdigheid van Basement Jaxx als het Metropole Orkest opnieuw bevestigd. (AD)