Frank Ocean baarde in 2012 opzien door als eerste man in de Amerikaanse hiphopscene uit te komen voor zijn homoseksualiteit. Een moedige ontboezeming aangezien in de Amerikaanse muziekwereld nog steeds veel homofobie heerst. Ocean brak rond zijn twintigste door als schrijver voor onder anderen Justin Bieber. Met het hiphopcollectief Odd Future wist hij ook als zanger bekendheid te verwerven, wat hem een plekje opleverde op de plaat Watch The Throne (2011) van Kanye West en Jay-Z. Channel Orange is zijn eerste officiële soloalbum. Het is een moderne r&b-plaat met een warme vibe waarop Oceans stem goed naar voren komt. De zeventien nummers zijn veelal rustig en spaarzaam gearrangeerd. Waar veel r&b-producties de neiging hebben gelikt of zelfs slijmerig te klinken, houdt Ocean het simpel. Dat wil niet zeggen dat de arrangementen niet bijzonder zijn. Juist de droge drums en authentieke orgels en synths maken dat het songmateriaal schittert. De luisteraar wordt bij de les gehouden door de vele wendingen en fragmentarische intro’s en eindes. De manier waarop Ocean omgaat met zijn privéleven maakt van hem een rolmodel; op Channel Orange toont hij ook als muzikant veel durf. (JE)