Midden in het opnameproces van Eat A Peach verongelukte Duane Allman, bandleider en stergitarist van The Allman Brothers Band. Met dat besef in het achterhoofd is het des te knapper dat Eat A Peach zo’n sterk album is. Dickey Betts, aanvankelijk vooral ritmegitarist, deed een stap naar voren. Zijn gedurfde spel tekent dit album, dat in muzikaal opzicht de lijn doortrok van de twee eerdere albums. The Allman Brothers Band speelde een unieke gumbo van blues, soul, jazz en rock. Soms in korte afgeronde songs, zoals het sterke Ain’t Wastin’ Time No More, een eerbetoon aan Duane. Vaker verliest de band zich in minutenlange, geestverruimde jams zoals Mountain Jam dat maar liefst 33 (!) minuten lang doorgaat. Ondanks (of misschien wel juist dankzij) Duane’s dood klinkt Eat A Peach enorm geïnspireerd en geldt het veertig jaar na zijn originele release als een van de hoogtepunten in het oeuvre van de Allmans. Als bonus is een live-opname toegevoegd van een concert in de New Yorkse club Fillmore East. Dit betreft niet het album Live At Fillmore East, maar opnames die een half jaar later in dezelfde zaal werden opgenomen. (PdK)