Joe Bonamassa Dust bowl
Album
De gitarist Joe Bonamassa is er goudeerlijk over: de wereldeconomie en –politiek kunnen het leven overhoop halen, maar hij komt altijd terug met een nieuwe plaat. Dust Bowl is zijn tiende album in ongeveer tien jaar tijd en dan tellen we de live-cd’s en –dvd’s niet mee. Op zijn voorlaatste plaat Black Rock (2010) bewees Bonamassa al verder te kijken dan (de blanke) blues. Op Dust Bowl is het gros van het songmateriaal wel geworteld in de blues, maar er zijn tevens gedurfde uitstapjes. Black Lung Heartache is hier een goed voorbeeld van, want een bluesgitarist die de saz, bouzouki en tzouras oppakt kan geen moed worden ontzegt. En die moed wordt beloond. Een snellere of betere gitarist binnen het bluesgenre kan Bonamassa toch niet meer worden, want hij staat al jaren aan de top. Daarom scoort de New Yorker vooral punten als hij buiten zijn boekje gaat. Hierbij wordt hij geholpen door vocale gastbijdragen van John Hiatt, Glenn Hughes en Vince Gill. Hopelijk gaat Bonamassa de volgende keer nog verder in het zoeken naar de grenzen van de blues. Want die volgende keer komt er zeker. Daar kun je de klok op gelijk zetten. (JE)
Meer informatie
Je leent dit album bij Muziekweb.
Tracks
- Slow train
6:49
- Dust bowl
4:33
- Tennessee plates
4:18
- The meaning of the blues
5:44
- Black lung heartache
4:14
- You better watch yourself
3:30
- The last matador of Bayonne
5:23
- Heartbreaker
5:49
- No love on the street
6:32
- The whale that swallowed Jonah
4:46
- Sweet Rowena
4:34
- Prisoner
6:48