Bruckners Negende Symfonie horen we meestal in zijn onvoltooide vorm: drie delen, met weglating van de onvoltooide (en dus onspeelbare) finale. Pogingen om de finale uit te werken hebben voorheen nooit veel succes gehad. Ik herinner me althans van lang geleden een voltooide finale (toen nog op lp), waarin het meeste wel als Bruckner klonk, maar waarin ook van alles mis was met de timing en de golfslag. Het ging hier dus om een musicologische boekhouding in plaats van levende muziek. Dat was wel anders met de schetsmatig overgeleverde Tiende Symfonie van Mahler, waarvan de voltooiing van Deryck Cooke al bijna de standaard heeft gezet. Vooral dirigent Simon Rattle heeft veel bijgedragen aan de bekendheid van deze Cooke versie. Mogelijk weet Simon Rattle dit succes te herhalen met de onderhavige cd. Rattle geeft hier een zeer gepassioneerde uitvoering van Bruckner 9, inclusief een nieuw speelversie van de Finale! De Brucknerkenners achter dit project hebben goed werk geleverd. Hun werk van (naar verluidt) twintig jaar is beslist meer dan een dorre reconstructie. Deze voltooiing is zelfs zò dramatisch, dat de vergelijking met Mahlers 'Angst' zich opdringt. We wisten al dat in Bruckner 9 het derde deel vastloopt in een gruwelijke dissonant (vergelijkbaar met die andere gruwelijke dissonant in Mahler 10). Op deze cd horen we dus (hypothetisch) hoe het verder gaat met die dissonant. Tegen het eind dreigt de muziek opnieuw vast te lopen, waarna de Symfonie in zijn laatste ogenblikken toch nog de overwinning weet te behalen. Heeft Bruckner het echt zo dramatisch bedoeld? Simon Rattle denkt van wel. 'Everything that is strange about this finale is 100% Bruckner', aldus de dirigent. (HJ)