Met Metallic Spheres (2010) leek het erop dat The Orb het startschot gaf voor een serie cd’s waarmee zij voor elke aflevering een van hun idolen uitnodigen. Pink Floyd -gitarist David Gilmour beet het spits af en voor de tweede editie werd reggaeveteraan Lee Scratch Perry uitgenodigd om zijn flink gestoorde vocalen los te laten op de spacetracks van The Orb. Werd met de eerste gast de voorliefde voor ambient van Alex Paterson en Thomas Fehlmann belicht, Perry belichaamt het rauwe dubgevoel van The Orb. Onverstoorbaar draagt hij de meest gestoorde teksten voor over rauwe downtempotracks. Industriëler heeft hij nooit geklonken. Daarentegen hadden de heren van The Orb Perry beter wat meer ruimte op het productionele vlak kunnen geven, want hun riddims klinken voor hun doen en zeker voor dat van Perry nogal gewoontjes. Braafjes, alsof zij ruimschoots zijn ingehaald door de tand des tijds en in de tussentijd verzuimd hebben hun studio te upgraden. Perry treft echter geen blaam. Hij gaat onverstoorbaar door met zijn maffigheid. (AD)