Stormachtig debuteerde het Britse Florence The Machine in 2009 met het album Lungs . De bevallige zangeres Florence Welsh leek niet alleen zo weggelopen uit een schilderij van de Prerafaëlieten maar wist ook met haar volumineuze stemgeluid soul en goth met elkaar te verbinden, bijgestaan door onder andere een harp en woest tromgeroffel. Die bijna rituele muziek heeft Welsh (de rol of identiteit van The Machine is onduidelijk) enigszins aan banden gelegd op Ceremonials. De productie van deze opvolger van Lungs is veel gepolijster; alle instrumenten (voor zover niet uit een computer getoverd) klinken nu als een glad gepoetst en radiovriendelijk geheel. Er werd hiermee vooral ruimte gecreëerd voor Welsh' zang. Deze zit weer vol met luid en recht uit het hard gezongen ontboezemingen (Lover To Lover) en bezweringen (Shake It Out) maar evenaart nergens de ongerepte kracht van Lungs. Met grillige koorzang worden de liedjes soms enigszins opgetild maar memorabel wil het gladde Ceremonials nergens worden. (MR)