De swingjazz van het debuut Here We Go Again (2008) van Lady Linn & Her Magnificent Seven was met 30.000 verkochte exemplaren een gigantisch succes in België. Voor de opvolger No Goodbye At All wilde Lady Linn meer de popkant op gaan. Dat de pop op het eerste gehoor niet als zodanig kan worden herkend komt waarschijnlijk door het ontbreken van een gitaar, want bij Her Magnificent Seven voeren zowel de blazerssectie als de piano de boventoon. De swingjazz werd niet geheel vergeten met Always Shine en Nina dat werd opgedragen aan haar idool Nina Simone. Aan de rest van de cd is te horen dat Lady Linn makkelijk is te beïnvloeden. Als ze iets mooi vindt, voegt ze het toe aan haar repertoire. Zo kent de titelsong Braziliaanse invloeden, schreef ze Love Song toen ze in de ban was van de melodieën en harmonieën van The Beach Boys en werd het door bluegrasscountry beïnvloede Good Old Sunday Blues geschreven na het bekijken van de film O Brother Where Art Thou? van The Coen Brothers. Daarmee zijn Lady Linn & Her Magnificent Seven het meest veelzijdige muzikale exportproduct van België geworden. (AD)