Qua sound past het debuut van Tessa Rose Jackson perfect in het rijtje Of Monsters And Men, The Lumineers, Mumford & Sons: vrolijke, opzwepende folky popliedjes. Niks aan het handje. Maar bij nadere beluistering zit er toch iets meer in. Het is niet zo fabrieksmatig. De Amsterdamse heeft veel zelf gedaan. Ze schreef de liedjes, speelde ook een groot deel van de instrumenten in, nam ze zelf op en ook het fraaie artwork is van haar hand. Dat de cd in eigen beheer is uitgegeven is dan ook geen verrassing. Al dat doe-het-zelven geeft Songs From The Sandbox nét dat laagje extra dat veel populaire folkpopbandjes missen: oprechtheid. Ja, Jackson maakt schaamteloos gebruik van popclichés en ja, het is een hele blije plaat. Het gevaar van vlakheid ligt dus op de loer. Maar door de leuke extra geluidjes, de frisse opname en de wetenschap dat een Amsterdams hippiekind dit in elkaar heeft zitten knutselen, krijgt deze plaat een bepaalde speelsheid. De titel zegt in dit geval alles. (HF)