Het debuutalbum van The Smiths kwam uit in een tijd waarin uitzinnige synthpopgroepen als Frankie Goes To Hollywood en Culture Club grote successen vierden. Een groter contrast met de bedachtzame gitaargroep The Smiths was er amper denkbaar. Wanneer je dit album beluistert merk je al direct wie er de lakens uitdeelden binnen de groep: gitarist Johnny Marr en zanger Morrissey . De eerste met zijn inventieve spel, soms opvallend fel, dan weer romantisch jengelend, maar nooit een noot te veel. De stille Marr is de tegenpool van Steven Patrick Morrissey, de zelfbewuste zanger met het galmende stemgeluid en het archaïsche taalgebruik. De anti-macho die zinnen als ‘I’ve never had a job because I’m too shy’ zingt. Het album werd in twee instanties opgenomen, nadat de eerste opnames met producer Troy Tate waren afgekeurd. Toch klinkt de ‘verbeterde’ productie van John Porter nog altijd opvallend vlak. Dat euvel heeft amper gevolg voor ijzersterke songs als Hand In Glove, What Difference Does It Make? en This Charming Man. Die songs zorgden ervoor dat The Smiths terecht de reputatie verwierven van belangrijkste Engelse indiegroep van de jaren 80. (PdK)