Op vroege albums was The Decemberists vooral een exponent van het americana-genre. Een groep die (vergelijkbaar met Lambchop of The Felice Brothers) Amerikaanse folk- en rootsmuziek pakkend wist te combineren met indiepop. Songwriter en frontman Colin Meloy maakte er echter nooit een geheim van dat zijn volle platenkast hem van inspiratie voorziet. In die kast staan naast Neil Young, Bob Dylan en REM ook progrockers als Jethro Tull en King Crimson. Dit leverde in 2009 het omstreden progfolk-album The Hazards Of Love op. Opvolger The King Is Dead brengt Meloy terug naar de sectie Amerikaanse folk en country waar Neil Young en REM vooraan staan. The King Is Dead is weer een echt songalbum vol mijmerende liedjes, afgewisseld met stevige folkrock. Semi-akoestische klanken die goed passen bij het immer melancholieke, melodieuze stemgeluid van Meloy, die in de refreinen vaak wordt bijgestaan door gastzangeres Gillian Welch. De hoorbare REM invloeden worden nog eens versterkt door de gastrol van gitarist Peter Buck. Desalniettemin overstijgt The Decemberists zijn invloeden moeiteloos op dit album vol sterke songs. (MR).