U kent het werk van de Amerikaanse schilder Rothko? Hij schilderde slechts wat gekleurde vlakken, op het eerste oog niets bijzonders. Maar ga ervoor gaat staan en laat zo’n schilderij goed op je inwerken. Dan komt de betovering. Er ontstaat een diepte die er eerst niet leek te zijn. Je kunt er als het ware helemaal in verdwijnen. Met de muziek van Camera Obscura is het precies zo. De bandnaam is wat dat betreft goed gekozen. Je kunt je helemaal onderdompelen in de muziek. Op het eerste gehoor eenvoudig, maar de kracht zit hem, net als bij Rothko, in de laagjes. Het zijn er tientallen. Kleine gitaartjes, minuscule percussie-instrumenten, bedeesde strijkarrangementen, verfijnde keyboards, laag op laag op laag. Het bovenste laagje vormt de stem van zangeres en liedjesschrijver Tracyanne Campbell, volgens fans de meest getalenteerde songwriter van het Verenigd Koninkrijk. Desire Lines borduurt volledig voort op het werk dat we al jaren van Camera Obscura kennen. En dat is prima. (HF)