Hardwerkende indierockers hebben het niet altijd even makkelijk. Artiesten als Frank Black en Ryan Adams kregen na een glorieus begin van hun carrière vaak het ene verwijt na het andere. Ze maakten te veel albums, waren te avontuurlijk of brachten juist te weinig variatie aan in hun stijl. De iets jongere Amerikaan Conor Oberst is hard op weg dezelfde twijfelachtige status te vergaren. Met Bright Eyes, Monsters of Folk en zijn platen met The Mystic Valley Band is hij een druk baasje, die de aandacht van de gemiddelde fan en rockcriticus dreigt te verspelen. Dat ligt verder niet echt aan zijn muzikaliteit. Zijn derde cd met The Mystic Valley Band is een vurige rockplaat waarop de singer/songwriter ons elf robuuste songs voorschotelt. Wederom vormen Amerikaanse rootsartiesten als Bob Dylan, Neil Young en Tom Petty de voornaamste inspiratiebron. Albumopener en titelnummer One Of My Kind is met zijn prettige leadgitaren, vrolijke synths en een gepassioneerde Oberst meteen het hoogtepunt van de cd. Dat het hierna eigenlijk niet meer misgaat, bewijst dat Oberst naast een ijverige ook een goede songsmid blijft. (JE)