Zelf het publiek van het 'progressieve' Lowlands festival moest in de zomer van 2013 wennen aan het Britse trio Factory Floor. In een tent stonden twee mannen en een vrouw in het donker te spelen, slechts belicht door de abstracte zwart-wit visuals achter hen. In hun grimmig pulserende elektronische muziek leek geen enkele progressie te zitten, het denderde maar voort. Op het debuutalbum van deze, al in 2005 opgerichte groep is dat niet anders. Met referenties naar de elektronische postpunk van bijvoorbeeld New Order en Chris & Cosey en vroege acid house, zoekt Factory Floor het vooral in de trance, met droog en kaal klinkende synthesizers en sequencers, (elektronische) drums en een sporadische gitaar. Op de achtergrond klinkt soms wat zang maar van songstructuren is geen enkele sprake. Naarmate het album vordert gaat deze formule steeds beter werken en slaat de obscure en industriële sfeer meer en meer aan. Er mag gedanst worden op Factory Floor maar wel met het hoofd naar de dansvloer gericht. (MR)