Nadat Lavinia Meijer op haar eerdere drie albums de breedte van het harprepertoire in kaart heeft gebracht, vindt ze het op haar vierde cd tijd voor een andere insteek. In 2011 ontmoette ze Philip Glass en speelde hem haar eigen arrangement van zijn Metamorphosis voor. Hij was direct onder de indruk van haar spel en zo ontstond een bijzondere samenwerking. Hoewel Glass nooit specifiek voor harp heeft geschreven, bleken een aantal pianocomposities en -transcripties zeer geschikt om ze met kleine aanpassingen op de moderne pedaalharp uit te voeren. Het fascinerende resultaat valt op deze cd te beluisteren met delen uit Glassworks (1982), The Hours (2002) en het al eerder genoemde Metamorphosis (1988). Met veel gevoel voor ambiance weet Lavinia Meijer deze stukken, dankzij het introverte harptimbre, een totaal nieuwe sfeer te geven. Iets waarover Glass zelf misschien nog wel het meest verrast is: 'Zo'n bewerking voor een ander instrument leert me echt iets nieuws over mijn eigen stuk. De harp benadrukt andere dingen in de muziek, in een kleur die er daarvóór nog niet was.' (JWvR)