Het eerste opvallende aan het nieuwe album van T.I. is de mooie albumhoes, die zo de poster van een Blaxploitationfilm had kunnen zijn. De titel is een directe referentie naar het nummer Trouble Man van Marvin Gaye. De rapper is zelf ook een getroebleerde man, want hij heeft er geen geheim van gemaakt dat hij het rappen zat is. Het is met deze wetenschap moeilijk om niet bevooroordeeld naar de plaat te luisteren. Zijn we nu aan het luisteren naar iemand die wil stoppen? Kwalitatief is de rapper in staat om een degelijk product af te leveren. De hiphopfanatiekeling en de top 40-luisteraar komen beiden aan hun trekken en dat is knap. Natuurlijk komen de Dirty South-invloeden voorbij en laat T.I. horen dat hij diverse benaderingen heeft qua stemgeluid en ‘flow’. Met behulp van onder meer André 3000, R. Kelly en Pink hebben we een album in handen dat totaal niet verraadt dat het is gemaakt om te voldoen aan contractuele verplichtingen (GL)