Gluck ging de geschiedenis in als de componist die afrekende met de extravaganties en aanstellerijen van de Italiaanse opera seria. Zijn Orfeo (hier in de Italiaanse versie van 1762) behoort tot de vroegste pogingen om de 18e eeuwse opera te hervormen. Gluck miste weliswaar de sexy virtuositeit van Mozart, maar zijn gevoel voor eenvoud en grandeur heeft niettemin een blijvende indruk nagelaten. De opera kent prachtige melodieën als ‘Che farò senza Euridice?’. Ook de koorscènes van de tweede akte zijn onvergetelijk vanwege hun knap uitgewerkte dramatiek. Ook deze uitvoering komt zeer waardig over, ook al verdrinkt de productie bijna in de videoprojectie. La Fura dels Baus is een Spaanse theatergroep die al vanaf het einde jaren zeventig beroering wist te weken door middel van politiek straattheater. In 1992 droeg de groep bij aan de opening van de Olympische Spelen in Barcelona. Datzelfde decennium verzorgde de groep een aantal spraakmakende operaproducties, waaronder Wagners Ring o.l.v. Zubin Mehta. Mooi in de Orfeo is de menging van de orkestmusici met de koorzangers, alsof ook zij tot de geesten van de onderwereld behoren. (HJ)