Voordat Devo begin jaren tachtig één van de eerste synthbands op MTV werd, had het al een heel leven achter de rug. Oprichter Gerald Casale was in 1970 getuige van het uit de hand gelopen studentenprotest op de Kent State University, waarbij enkele jongeren werden vermoord door de Ohio National Guard. De band waarin hij met studiegenoot Mark Mothersbaugh en zijn broers speelde zou vanaf dat moment een cynische filosofie uitdragen: de-evolutie. De maatschappij zou er niet beter op worden, maar slechter. Devo vernoemde zich naar deze dystopie en maakte muziek die hierbij aansloot. De wortels lagen nog wel in de rock-‘n-roll, maar de prikkelende stijl waarmee ze beroemd zouden worden was al aanwezig. Deze dubbel-cd bevat tientallen demo’s vol irriterende elektronica, wrange humor en schurende melodieën. Onder de nummers bevinden zich tergend langzame aanzetjes van de latere klassiekers Jocko Homo, Mongoloid en de verknipte Stones-cover Satisfaction. Geheel in lijn met hun eigen negatieve toekomstverwachting was Devo op deze eerste opnames eigenlijk het puurst. En misschien wel op zijn best. (JE)