Sinds de vroege jaren negentig legde Ulver een bijzondere muzikale weg af. Begonnen als een stijlvaste black metalband, ontwikkelde dit Noorse gezelschap een loodzwaar eigen geluid waarin symfonische prog, neo-folk, industrial en metal samenkomen. De naargeestigheid en duisternis van die black metaldagen bleven daarbij belangrijke sfeerbepalers. Een plaat waarop Ulver een aantal psychedelische garageklassiekers uit de jaren zestig interpreteert komt dan ook als een verrassing, hoewel het gruwelijke beeld uit de Vietnamoorlog op het hoesje al meteen het ergste doet vermoeden. Dat valt alles mee, nummers van onder andere The Pretty Things, 13th Floor Elevators en The Electric Prunes krijgen stevige en strakke maar ook stemmige rockuitvoeringen mee met mooi uitgewerkte samenzang. Maar de originelen klonken juist speels, rauw en experimenteel (zo niet revolutionair) in hun tijd en dat zijn precies de elementen die Ulver ontbeert. De uitvoeringen blijven donker, serieus en vooral plechtig klinken waardoor de muzikale schatten op Childhood's End eenvormig en verre van psychedelisch aandoen. (MR)