Na haar grote doorbraak met Unwritten (2004) ging het steeds een beetje minder met Natasha Bedingfield. De Britse popzangeres was bij haar eerste stapjes in de muziekwereld bovengemiddeld populair in Europa en de Verenigde Staten. Dat opvolger N.B. (2007) deze trend niet kon doorzetten en er in 2011 weinig meer van haar verwacht wordt, ligt vooral aan de wijze waarop de marketingafdeling van haar platenmaatschappij handelt. N.B. kwam niet uit in Amerika, maar haar fans konden daar wel genieten van Pocketful Of Sunshine, een cd met voor een deel ander materiaal. Om het nog ingewikkelder te maken: haar derde cd Strip Me Away kwam juist weer eerder uit in de Verenigde Staten (als Strip Me). Zo kan het gebeuren dat het nummer Pocketful Of Sunshine de Europese versie van dit album aftrapt, terwijl Amerikanen deze single al drie jaar kennen. Bijzonder vreemd in een popwereld waar de modegrillen elkaar in rap tempo opvolgen. Strip Me Away klinkt als een allegaartje. Hier en daar komt er een relevant poprefrein langs, maar het blijft een samenraapsel van (verouderde) popstijlen. Zonde om zo met een capabele zangeres om te gaan. (JE)