Op de cd Leef (2010) ontpopte Jan Smit zich als een jonge, doch volwassen zanger die zijn eigen geluid gevonden had. De productie was niet zo spannend, maar wel doeltreffend en zeker niet goedkoop. Smit klonk als vrolijke ziel die alle narigheid van het leven met gemak weg zingt. Twee jaar later is de Volendamse zanger gelukkig getrouwd en vader van twee dochters. De drie vrouwen in zijn leven geven hem genoeg stof om weer dertien nummers lang lief en leed te delen met zijn fans. De nummers op Vrienden zijn vrolijker dan op Leef, al lijken pijn en verdriet nooit ver weg. Zo kunnen veel mensen zich identificeren met Smit, vooral ook omdat zijn teksten vrij eenvoudig te doorgronden zijn. De regels ‘Ik zou jou voor geen goud willen ruilen/Zonder jou zou ik elke dag huilen’ of ‘Want iedereen heeft zo z’n eigen zorgen/Iedereen hoopt op een nieuwe morgen’ zijn natuurlijk direct mee te zingen. Smit voegt met Vrienden een nieuw hoofdstuk toe aan zijn succesverhaal, dat als enige minpunt heeft dat het sterk lijkt op het vorige. (JE)