Na twee succesvolle platen, gooide Blood Red Shoes alle regels overboord voor haar derde album. In Time To Voices mocht niet op dezelfde manier worden gemaakt als de vorige twee albums en niet in het verlengde liggen van de liveshow van het duo. Toch klopte Laura-Mary Carter en Steven Ansell weer aan bij vaste producer Mike Crossey. Als het eerste nummer door je huiskamer dreunt, weet je eigenlijk al genoeg: Blood Red Shoes hebben niet echt aan hun formule getornd. Herrie maken doen deze twee druktemakers nog steeds voor tien. De basis is met een enkele gitaar en drums vanouds simpel en doeltreffend. De stemmen van Carter en Ansell, die wisselend leadzanger zijn, zijn zo dik geproduceerd dat er ook weinig tierelantijntjes nodig zijn. Weinig indiebands zijn zo opzwepend, ondanks dat de meeste beschikken over een veel uitgebreider wapenarsenaal. Blood Red Shoes begrijpt gewoon hoe een bezielde popsong moet klinken, al vervalt ze nergens in eenvoudige trucjes. Slechts op een paar nummers wordt er gas teruggenomen, al ontaarden deze rustpunten vaak genoeg alsnog in krachtige statements. Weinig nieuws onder de zon, maar nog steeds verrassend. (JE)